280
یک سحابی در کهکشان راه شیری و در صورت فلکی ثور(گاو) که حدود 10 سال نوری قطر و از زمین حدود 6500 سال نوری فاصله دارد. از انفجار یک ابرنواختر پدید آمده و اجزای آن با سرعتی حدود 1500 کیلومتر بر ثانیه در حال از هم گسستگی هستند. اسناد ثبت شده توسط چینی‌ها، ژاپنی‌ها و سرخ‌پوستان آمریکا حاکی از مشاهده انفجار این ابرنواختر در سال 1054 میلادی بوده و نور آن حتی در روز هم قابل دیدن بوده است.
187
قسمتی از آزمایشگاه فرمی(Fermilab) که تحقیقات در مورد میون را انجام می‌دهد. میون یک ذره بنیادین شبیه الکترون است که بار هم اندازه الکترون ولی جرم بیشتری دارد و عمر آن بیش از 2.2 میکروثانیه نیست. میون اولین بار در سال 1936 توسط کارل دیوید اندرسون و ست ندرمیر در پرتوهای کیهانی کشف شد. میون‌هایی که به سطح زمین می‌رسند به صورت غیر مستقیم و حاصل برخورد پرتوهای کیهانی با ذرات جو زمین می‌باشند.
211
معمولا تصاویری که از ماه دیده شده است رنگ‌هایی از طیف رنگ‌های خاکستری دارند. این عکس که از ماه کامل با کیفیت بالا گرفته شده است، تفاوت‌های نورهای مختلف را به صورت اغراق آمیزی نشان می‌دهد. این تصویر رنگی ترکیب عناصر در سطح ماه را نشان می‌دهد به صورتی که نواحی آبی و نارنجی به ترتیب حاوی تیتانیوم و آهن می‌باشند. عکس‌های مشابه با نمونه‌های برداشته شده توسط آپولو 15 تنظیم و کالیبره شده‌اند.
230
عکسی از خورشید که قطاع‌های مختلف آن در طول موج‌های مختلف نشان داده شده‌اند. قطاع‌ها به صورت ساعت گرد با فیلترهایی که طول موج آن از 170 نانومتر(صورتی) تا 9.4 نانومتر(سبز) متغییر می‌باشد نشان داده شده است. هر طول موج جزییات بیشتر و متفاوت‌تری را آشکار و قابل مطالعه می‌سازد . به صورت کلی در طول موج‌های کوتاه‌تر تفاوت عمق و دمای نواحی مختلف با وضوح بیشتری قابل مشاهده است.
147
از ابزارهای نجومی و طالع‌بینی قدیمی می‌باشد. به احتمال زیاد معرب واژه استاره یاب پارسی باستان بوده است گرچه مبدا آن را یونانی، سانسکریت یا سایر زبان‌های هند و اروپایی نیز دانسته‌اند. این ابزار برای سنجش ارتفاع، سمت، بعد و میل خورشید و ستارگان، تعیین وقت در ساعات روز و شب، قبله و زمان طلوع و غروب آفتاب استفاده می‌شده و برای کاربردهای دیگر نیز به کار می‌رفته است. تصویر مربوط به اسطرلاب ساخته شده در سال 1392 در تبریز می‌باشد.
197
مرکز کهکشان ما معمولا با نور قابل دیدن به علت گرانش شدید و غبار کهکشانی قابل مشاهده نیست. این تصویر که از پردازش اطلاعات حاصل از چندین رادیو تلسکوپ به دست آمده است مرکز کهکشان را جایی جالب و فعال نشان می‌دهد. سیاه چاله کهکشان راه شیری در سمت راست تصویر وجود دارد. این تصویر هنوز برای دانشمندان به طور کامل قابل فهم نیست و برای مثال وجود کمان‌هایی در تصویر مبهم بوده و نمی‌توانند علت آن را مشخص کنند.
139
یک دهانه در کِبک کانادا که بر اثر برخورد شهاب سنگ از نوع کندریت در حدود 1.4 میلیون سال پیش به وجود آمده است. پینگولویت(Pingualuit crater) قطری حدود 3.5 کیلومتر، ارتفاع 160 متر و عمق 400 متر دارد و تقریبا دهانه برخوردی جوانی می‌باشد. درون دهانه دریاچه‌ای است که یکی از عمیق‌ترین دریاچه‌های آمریکای شمالی و یکی از شفاف‌ترین آب‌های جهان را دارا بوده به صورتی که تا عمق 35 متری آن معلوم است.
241
یک خورشید گرفتگی جزیی در مقدار حداکثری آن در ابتدای صبح بر فراز سایت تاریخی مشهور شهر ممنوعه در پکن پایتخت کشور چین در سال 2019. این تصویر که به صورت دورعکس(telephoto) تصویر برداری شده است، عناصری مانند تاریک روشن ابتدای صبح به همراه موقعیت تقریبی خورشید در سطح افق و همچنین قرار گرفتن در بالای یک مجموعه تاریخی زیبا را در خود داشته و عکسی جالب و به یاد ماندنی از پدیده طبیعی خورشید گرفتگی ایجاد کرده است.
124
الکترون یک موشک دو مرحله‌ای است که تاکنون 18 پرتاب موفق از 21 پرتاب داشته است. تصویر مربوط به پرتاب از شبه جزیره ماهیا نیوزیلند در غروب خورشید می‌باشد که حاوی چندین ماهواره برای قرار دادن در مدار است. دنباله آتشین مربوط به مرحله اول موشک بوده و پس از اتمام مرحله اول، سقوط آن با دنباله‌ای به رنگ سفید قابل مشاهده است. آسمان نیمکره جنوبی با کمان‌هایی از ستارگان حول محور گردش زمین بر فراز جنوبگان از زیبایی‌های این عکس می‌باشد.
171
یک سیاره کوتوله که در کمربند کویپر منظومه شمسی قرار دارد. در هنگام کشف به عنوان نهمین سیاره شناخته شد ولی مطابق تعریف جدید اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی سیاره کوتوله و همچنین نخستین نمونه از جرم فرانپتونی شناخته شد. پلوتون کره‌ای کوچک است که یک سوم ماه جرم و قطر آن 2370 کیلومتر می‌باشد. چهار لکه سیاه سطح آن که به کمربند تیره دور استوای پلوتون وصل و تقریبا به یک اندازه و فاصله هستند جالب و توجه دانشمندان را به خود معطوف داشته است.
199
یک حباب بین ستاره‌ای که بر اثر گازهای بسیار داغ ستاره خیلی بزرگ در مرکز آن به وجود آمده و شکل کلاهخود به خود گرفته است. ستاره مرکز آن یک غول داغ است که در مراحل تکاملی پیش از انفجار ابرنواختری قرار دارد که این اتفاق در چند صد سال آینده به وقوع خواهد پیوست. از زمین حدود 15000 سال نوری فاصله دارد و قطر حباب در حدود 30 سال نوری می‌باشد. انفجار آن از روی زمین قابل دیدن بوده و احتمالا در طول روز نیز روشنایی آن قابل مشاهده خواهد بود.
116
کریستال‌های یخ در ابرهای دوردست پرسا(سیروس) مانند یک منشور معلق عمل می‌کنند و رنگین کمان افقی شعله مانندی را که موازی افق است را ایجاد می‌کنند. رنگین کمان‌های افقی اتفاقی نادر هستند که شرایط خاصی برای ایجاد نیاز دارند. خورشید باید حداقل 58 درجه ارتفاع داشته و همچنین تعداد زیادی کریستال‌های هشت وجهی یخ که ابر پرسا را تشکیل می‌دهند باید به گونه‌ای هم راستا و جهت شوند که به صورت جمعی این پدیده را به وجود آورند.